Bir varmış,bir yokmuş..

Bizlere fakirligin iyi bir şey oldugunu anlatan bu hocalar nedense hep çok ZENGİN!!
Bu tarikatlara kapılanmadan iş bulabilmen nerdeyse imkansız.
Butun tv lerde baş koşelerde kurulup ahlaktan,iyilikten ,kardeşlikten soz ederek TRİLYONLAR SAHİBİ OLUYORLAR.
OYSA SOKAKLAR KOTULUK DOLU...SAHTEKARLIK DOLU..ADAM KAYIRMA ,ÇIKARCILIK,BAYAGILIK,SEVİYESİZLİK,ÇİRKİNLİK DOLU.
Siyasilerimiz var sonra...
SUREKLİ BAGIRAN..SUREKLİ AZARLAYAN..OTEKİLEŞTİREN ,DUŞMANLAŞTIRAN ..AGIZLARINDAN TEK BİR KELİME TATLI SOZ ÇIKMAYAN..
BİRİ DİGERİNİ YOBAZLIKLA ,
OTEKİ DİGERİNİ DİNSİZLİKLE SUÇLAYAN.
SUREKLİ KAVGA EDEN,BİRBİRİNE HAKARET YAGDIRAN,DOVUŞEN ANA BABALARIN
ZAVALLI ÇOCUKLARI GİBİYİZ..
ŞAŞKINIZ,OFKELİ VE KEDERLİYİZ....YORGUNUZ...
OZ BE OZ KARDEŞLERİ TARAFINDAN VURULAN ,OLDURULEN ,YERLERE SERİLEN BİR HALDEYİZ.
NE İSTİYORSUNUZ BİZDEN?
SUÇUMUZ NE BİZİM?
SİZLERE NASIL İNANIP GUVENECEGİZ BU SAATTEN SONRA SOYLEYİN?
GENCECİK CENAZELERİMİZ HİÇ BİTMEYECEK Mİ BİZİM?
YUZUMUZ GULMEYECEK Mİ?
OLAYSIZ,KAVGASIZ,KUFURSUZ GUNUMUZ OLMAYACAK MI?
ŞU CENNET VATANI KAYBEDİNCE NE İŞE YARAYACAK O YOLLAR,KOPRULER ?
YETER ARTIK !!!
SUSUN...KONUŞMAYIN...BİZİ AGITLARIMIZLA,DİNİMİZLE,İMANIMIZLA ,ALLAHIMIZLA YALNIZ BIRAKIN.

Bir varmış ,bir yokmuş..(1)

Bir zamanlar fakir ama mutlu ,,BİR ULKEMİZ VARDI BİZİM..sabahları analarımızın hayır duasıyla evlerimizden umutla çıkıp ,okulumuza yuruyerek korkmadan gidebildigimiz..
Çalışkan,sert ama iyi yurekli babalarımız..Bizi duşunen,arada kızan,belki bir iki pataklandıgımız sevgili ogretmenlerimiz..
Gece bekçilerimiz vardı ,duduk sesleriyle guvenle uyudugumuz..
Polisimiz HULUSİ KENTMEN di..Muzeyyen senar şarkıcımız..Zengin işadamları once vermek istemezdi kızlarını fakir ama yurekli gence..sonra anlarlar ve telli duvaklı everirdi seven gençleri ve herkes mutlu olurdu filmin sonunda..
Yazlık sinemalarımız vardı herkesin bir kulah çekirdek alıp bir gazozla sevindigi..
Terzi teyzeler ,amcalar ..Sumerbank tan alınan basmalarımız,pazenlerimiz..
Açgozlu olmayan,halden bilen evsahiplerimiz de vardı..
Saydıgımız,sevdigimiz canımızdan aziz bildigimiz askerlerimiz ...
Siyah beyaz eski bir Turk filmi idi hayatımız..
Başı beyaz tulbentli ninelerimiz ...mırıl mırıl dualarımız...Kuçuk ama maneviyat dolu camilerimiz..
SİYASİLERİMİZ VARDI.
Kotuluklerde vardı şuphesiz ama azgın degildi,baş edilebilirdi.
Paramız yoksa veresiye defterine yazdırdıgımız,kasabımız,manavımız ,tuhafiyecimiz vardı..
Bugun ...Samimiyetten uzak ve soguk ve birbirinin benzeri dev AVM lerimiz var..
Koprulerimiz ,duble yollarımız,etrafı duvarlı onu guvenlikli villalarımız,
Dev yatların demirli oldugu marinalarımız..milyonlarca insanın yorgun argın bindigi metrolarımız da mevcut.
Belki eskiye gore daha zenginiz!!
Ama ....
En tepesinden en altına kadar...OFKELİYİZ..SAYGISIZIZ..GUVENSİSİZ...SEVGİSİSİZ..DUYARSIZIZ..VİCDANSIZIZ..
YILGINIZ,UMUTSUZUZ..BEZGİNİZ..DUŞMANIZ..
BİR ARADA VE FARKLILIKLARIMIZLA YAŞAMAYI BİLMİYORUZ..
O GUZEL VE SADE DİNİMİZİ DAHİ YAŞAMAMIZA İZİN VERMEYEN,HER YANDAN FETVALAR VEREN ,EMİRLER YAGDIRAN,ŞOYLE YAŞAMAZSAN CEHENNEMLİKSİN DİYE BAGIRAN ,ŞEYHLERLE ,TARİKAT LİDERLERİ İLE ÇEVRİLİ ETRAFIMIZ.

Ah kızım...

Seni duşundukçe aklımda binlerce fotograf...Dogdugun gunden,gelecegine yurudugun İstanbul Ataturk hava limanında ki ,el sallayıp onlarca kişinin arasında yitip gittigin gune dek...Sana ait ..bize ait her saniye her dakika her ay ve her yıl artık benim hafızamda ve albumlerde saklı..Benim guzel gozlu İzmir kokulu kızım...Ruzgarlı ,deniz kokulu Urla ya benzeyen kızım...İçinde her rengi her huznu her aşkı ,zenginligi ve fakirligi ,alçaklıgı ve merhameti...gunahı ve sevabı barındıran,yuzyılların yorgun ve hala direnen şehri İstanbul sevgisini saklayan kızım...Burnumda tutuyorsun yahu!!!seninle gulmeyi,didişmeyi ozledim...Edebiyattan ,filmden,adaletsizlikten ve umuttan soz etmeyi ozledim ..  şu herşeyin manasını yitirdigi sanal zamanlarda ....her şeye ragmen aşka inanmayı ,aşkdan soz etmeyi ozledim....Aglamayı ,kahkalarla gulmeyi ozledim seninle.
Ne kadar kızsam da şu sanal dunyalara ,yine de duacıyım cep telefonlarını ,skype ları icat edenlere..Ya mektup zamanlarında yaşasaydık?

Hayata dair..

Hayat hiç bir zaman adil olmadı insanlık için.
Bunca verimli topraklar ,muhteşem bir doga ,agaçlar ,hayvanlar ,şu sonsuz kainat ,fani oluşumuz,olumun ,yaşam kadar gerçek oluşu ..bile ,aklımızı başımıza getirmeye yetmedi yetmiyor..Hırs kupu olmaması için,bencil bir hayatın cimriligine yenik duşmemesi için uyarıyorum evladımı..Vermenin ..almaktan çok daha keyif verici oldugunu, bazen gormezden gelmenin hayatı kolaylaştırdıgını, fedakarlıgın aptallık olmadıgını,sevmenin ,şefkatın bizi olgunluga goturdugunu..
Her zaman haklı olunamayacıgını..anlatmaya çalışıyorum..Bugun gençligin ateşi ile çok farkına varmasa bile ,bazılarını safça bulsa da..gucum yettigince anlatacagım.. Hayatının  ,samimi ,anlamlı,aşk ve sevgi ile dolması için ,uyarılarımı ,tavsiyelerimi duşunmesi ,en buyuk dilegim..

Boş yuva sendromu

Çocuklarımız biz anne babaların en degerli misafirleriymiş meger..ana okuluydu ,ilkokul,orta,lise derken bir bakıyorsun universite yılları gelivermiş ,bavullar toplanmış ve başka şehirlere uçuvermiş çocuklarımız..Psikoloji dunyası bu doneme BOŞ YUVA SENDROMU  diyor.
Ozellikle biz turk kadınları evlatlarımızla olan ilişkilerimizde baglılıktan çok bagımlılık geliştirdigimiz için,bu sureci  kaygılarla endişelerle geçiriyoruz.
Tabii ki gun gelince yavrular yuvadan uçup kendi kanatları ile uçmayı ogrenecekler,bu onların saglıklı gelişimleri için bir gereklilik.
Biz anne babalar ,bu sureçte farklı ilgi alanları geliştirmek zorundayız (uzmanların onerisi bu) ben kendi adıma bu surece alıştım ,kaç yıldır başka şehirde yaşıyoruz ,ne guzel çocugumuz başının çaresine bakmayı ogrendi derken.....birde bakıyorsun universite bitmiş ve bu kez yuksek lisans için yurdışı gundeme gelmiş..
Sanırım yurtiçinde olsun da başka şehirde olsun ,demeye benzemiyor bu iş ..
ha buradayken de sık sık goremiyorsun belki ama yaşadıgı şehri ,evi ,dostlarını ,semtini tanıyorsun ..Bu yuzden için daha rahat ve alışmış durumdasın artık.
Ama yurtdışı daha farklı ..daha uzak..daha bilinmez
sanki ozlemi bile daha agır..
Sanırım ben asıl boş yuva sendromunu şimdi yaşamaya başlıyorum...huzunluyum ,ve nasıl başa çıkacagımı çok iyi bilmiyorum.
el işleriyle ugraşmayı severken şimdi hiçbişey yapmak istemiyorum.
Boyle davranarak evladımı da uzmek istemiyorum .
Bu da bir sureç ve duygusal bakarsam uzulecegim ,o yuzden kendime guç ve teselli vermekle meşgulum şu gunlerde..
Bilinmezlerin kaygıları bunlar..ama geçecek ..evladım yeni ulkesine ,yeni evine ,sokaklarına ,işine gucune alışıp BENİ MERAK ETMEYİN!!!iyiyim alıştım demeye başlayınca ,yuregime su serpilecek..Boyleymiş hayat...boyleymiş anne olmak...hep ozlemek ,merak etmek,sesini duyunca sevinivermekmiş meger...
Oh be içimi doktum rahatladım azıcık!!!hadi anneler sizlerde dokun içinizi ,boyle zamanlar paylaşarak aşılıyor ancak..

insan olmak ...hiç kolay degil.adını sanını duymadıgın okullara uç beş kuruş yardım ederek gonlunu avutmak hiç degil.İnsan olmak...once en yakının olan ,anana babana ,akrabalarına el uzatmak,hatırını sormak yurekten ilgilenmek demek..Yuce gonullu bir birey olabilmek bir takım faturalar gerektirir hayatta..bazen aman o kırılır bu gucenir dememektir insan olmak..gercegi gormektir..risk almaktır..karşılık beklemeden iyilik hali içinde olmaktır.her insanın zor zamanları olur hayatta..bu zor zamanlarda kim el uzatmışsa ..o kişi hiç bir zaman unutulmaz...meger ki o el yedi kat yabancılardan istemek zorunda olmasın..şimdi herkes elini vicdanına koysun ....ve hayatta ki zor zamanlarında ...ona kimler el uzatmış duşunsun...İNSAN OLMAYI DENEYELİM ,BİR GUN HEPİMİZE LAZIM OLACAK ÇUNKİ...

Nükhet Duru - Ben Sana Vurgunum ( Orijinal plak kayıt )