İyi insanların azlıgı..

Gerçekten ne kadar yalnız insanlarız bizler..Bakıyorum şoyle etrafıma yanıma yoreme,yok kardeşim yok!!ustelik çocuklarımız var ,ve biz bu dunyada bırakıp gidecegiz birgun onları ,otelere.Kimlere emanet edecegiz onları biz? kim sevecek onları bizim kadar çıkarsız ve yurekten..kime koşacaklar bir dertleri oldugunda bu çocuklar?hangi guzel yurek basacak onları sinelerine çıkarsız?Ne kadar uzuyor bunları duşunmek beni bir anne olarak..O yuzden yalnızca tanrıya emanet edecegim emanetini..Guzel kızımı..tatlı kokulu biricik ve eşsiz varlıgımı..Dilerim pek az uzulsun hayatta ,hiç uzulmesin diyemiyorum çunki gerçekten puşt !bir dunya bu.Peşpeşe kufurler edersem belki biraz rahat ederim ..ama o bile gelmiyor içimden şu anda.