Şehirdeki tek iyi insan bir orospuydu.

Hayır demeyi ogrenememişti bir turlu..Tıpki binlerce yıl once çolde yolunu kaybetmiş olan o fahişeye benziyordu..ıpıssız kumların arasında yururken bir başına..nereden çıktıgı belli olmayan sıska bir deri bir kemik kalmış sevgisizlikten açlıktan sususluktan sevgisizlikten gozlerinin feri sonmuş olan o kopege benziyordu.Kadın yavaşca egilip okşadı kopegin başını ve matarasında kalan son bir kaç damla suyu ona sundu.