Gece yolculugu....

Bildik tanıdık yollarda,İzmir den,İstanbul a.....gece yolcularıyız otobusde....İsteyerek çıkmadıgım bir yolculuk bu.Bir vazgeçiş den ziyade mecbur kaldıgım için çıktıgım bir yolculuk....Tam bir vazgeçme duygusu içinde çıkmış olsaydım eger....çok daha hazin,huzunlu geçecekti kuşkusuz.Akşamın ilk ışıklarının mora ,eflatuna,ve daha adını koyamadıgım turlu renklerine,donuştugu saatlerde başladı yol....Yan koltugumda nur yuzlu yaşlı bir teyze....ufacık tefecik,beyaz tulbentli,kuçuk şeffaf kapaklı ,naylon bir kova içinde ,cuzdanı suyu,ilaçları.Çanta yerine kova!!!taşıması gulumsetiyor beni,içimi ısıtıyor..Sohbet etmeye ne onun niyeti var ne de benim,çok şukur!!!içim aglamaklı ,gozlerim akıp giden yolda....Geçtigim tum kasabalara,tarlalara,koprulere,şehirlere,şehir dışı fabrikalara ne kadar da aşinayım...İşte!!yıllarca kaşarlı sucuklu tost yiyip ,kopuklu yayık ayranı içtigimiz lokanta....O da keyifsiz,isteksiz ,bezgin,gorunuyor gozume...lokanta sahibi bıkmış hayattan belli....koyvermiş ,yenilememiş,yenilmiş kendine ....Neden boyle olduk biz?nerelerde yanlışlar yaptık?Ah!!!bilmiyorduk....hiç bir şey bilmiyorduk...Ne yapıyorsak el yordamı ile yapıyorduk...Oysa bazı bazı tv lerde kulagımıza çalınıyordu bazı kelimeler kopuk kopuk.....Tanınmış bir psikolog ......Aile bir kurumdur diyordu.....bilinç ,akıl ,duygu ,sevgi ,saygı,onur ,sadakat .....bunları iyice bellemezseniz bu kurumu ve dahi hiç bir ilişkiyi goturemezsiniz!!!!işiniz içinde aynıları geçerlidir!!!!diyordu....Duyuyorduk bunları................ama duşunmeye vaktimiz yoktu hiç!!!çok çalışıyorduk,hep gergindik,herşeyi azıcık ucundan yaşamaya alıştırmıştık kendimizi.....Dogru bu sanıyorduk...sevgi ,aşk boyle yaşanır ,dar vakitlerde sevişilir,alelacele yetişilir bir yerlere......Hep bir koşuşturma,hep bir yetememe duygusu.......sinsi sinsi kemiriyordu ruhumuzu.....Çok gençtik.....dayanıyorduk....agır agır uzerimize çoken tortuların farkında bile degildik o yıllar.....Sularımız bulanıyordu.......sularımızı arıtmaya çalışıyorduk ,birbirimize sarılarak.....Gençligin bir gun bitecegine,tum bu kayıpların,bu direnmelerin,bu acıların,uzerimize çullanacagına inanmıyorduk....Birgun başkalarına aşık olacagımızı,oyle sanacagımızı hiç bilmiyorduk.....Aslında kimseye aşık oldugumuz falan da yoktu dogrusu!!!biz içimizde hızla kaybolan kendi aşkımızı arıyorduk orda burda.....Alnım otobusun karanlık camında yaslı....cam soguk....içimde yagmurlar yagıyor alabildigine....seller taşıyor goz pınarlarımdan ,yanaklarıma...agladıgım anlaşılsın istemiyorum...............usul usul siliyorum arada ıslanan yuzumu.....canım sigara istiyor çay istiyor...........................canım onu hep alıştıgım gibi yanıbaşımda gormek istiyor.......hadi bakalım giy montunu in aşagı .........herhangi bir garaj....................kestane şekeri aldıgımız.........guldugumuz......belki sinirlendigimiz......yol ustu duraklardan biri işte......Yapayalnız oluşum içimi uşutuyor......sevmiyorum boyle huzunlu yalnızlıkları...........keyfim yerinde olsaydı hadi bi derece ,çekilirdi....onun bunun ceketine ,şapkasına papucuna bakıp ,eglendirirdim gonlumu......şimdi ise kimseyi goresim yok.....sırtımı donup insanlara........çayımı sigaramı içiyorum çabuk çabuk.....Herşey nasıl da bir anda tepetaklak oldu.....birşeyler olacaktı......tum bu yıpranmışlıklar çıkacaktı bir şekilde bir yerden.....Sukunetle bekliyordum hatta.....ama bu degildi bekledigim.HAYIR!!!! asla bu degildi.geldi ve en beklenmedik yerden vurdu VURGUN......kırıldım dokuldum parçalara ayrıldım.Şimdi gece vakti......İstanbul a dogru........dinlerken,geveze bir muavinin konuşmalarını şoforle........İçim ıpıssız,donuk bir gol misali ....Duymamak için gonlumun sesini............avutmak için azıcık kendimi..........genç ve geveze muavinin hayallerini dinliyorum,koltugumda.........karanlıkta..........Çok bi şey bekledigi yok garibin hayattan.....Eniştesi zenginmiş,ama bu haylaz ve ozgur ruhlu oldugu için yapamamış onun işyerinde......Vurmuş kendini şehirler arası yollara,otobuslere sevdalanmış.......yollara sevdalanmış.......iyi firmaymış bu!!!!sigortası da varmış........yaşı tutunca ilk iş otobus şoforu ehliyeti alacakmış......Ama ailesi çok israr etmesine ragmen,evlenmeyi duşunmuyormuş!!!!!hem nasıl bırakırmış gencecik karısını ,yapayalnız evde??O vazgeçemezmiş ki yollardan......en iyisi bekar kalmakmış!!!!Başımın altına kazagımı yerleştiriyorum,hislerim sanki narkoz verilmiş gibi uyuşuk........uyumayacagımı biliyorum........yine de......gozlerimi kapatıyorum......istemedigim için duymuyorum artık şoforle ,muavinin sohbetini.Beynimin içinde bir nehir gibi akıyor duşunceler,olaylar........Gece vakti.......devam ediyor yolculuk.....hem içime dogru........hem İstanbul a .....