Umuda ........yolculuk..

İnsan,kendinden umudu hiç kesmemeli.....Her ne gelirse gelsin ,başımıza.....Affetmenin,bagışlamanın,anlamanın,herşeye ragmen,insanın içindeki...........çakıl,toprak,toz,tarafının,degilde..İnsanın altın tarafının farkına varıp,o tarafı gozonunde ,bulundurup........ve insanları dinlerken......gerçekten dinlemenin........tarafsız,degerlendirmenin,farkına varmalı......Suçlamadan,yargılamadan.......dinler ve anlarsak eger.........UMUT......Kendiliginden akmaya başlar içimizde.......Buzlar kırılır........kurumuş sanılan agacın ,verdigi kuçuk  ......taze......eşsiz .....surgunlere hayran ,hayran bakılır......O minik hayat başlangıcı ,o kuçuk surgunler,agaçtaki yaşama arzusu.........sevinçle ,umutla ,doldurur,yuregimizi......Beklemeliyiz artık.......agacımızın yepyeni surgununun boy verip,nazlı nazlı buyumesini ........beklemeliyiz.......Kurumuş,dallara dokunmamalıyız..Vakti gelmeden budamaya kalkışmamalıyız........Anlamalıyız neden kurumaya yuz tuttugunu.........ve herşeye ragmen.........diriltmeye çalıştıgını ,kendini.......AGACA SAYGI DUYMALIYIZ.........GOZUMUZ GİBİ BAKMALIYIZ AGACA.......o agacın yalnız bize ait ,olmadıgını bilmeli......anlamalıyız.....Bizim bahçemizin agacıdır evet........ama......Kendi dogasına aittir once.......Tek başına .........ve yalnız.......ve guzel.........EŞSİZ.....biz gibi......o gibi......sen gibi......insanlar gibi........O NUN.....narin govdesinin yanıbaşına diz çokup..........hayran ve umutlu.......ve sevgi dolu.......neye ihtiyacı oldugunu bilerek........ozgurlugune saygı duyarak.........sevmeliyiz........Umuda yolculuk.........kurumuş........ama ,yeşil can filizleri mevcut o AGACA.......kendime........yolculuk....Yeniden ,yeşermeye......bu kez çok farkında olarak......umuda sahip çıkarak.....bir tuy kadar hafif........ve uçucu oldugunu ......anlayarak.