Yanımızda olanlar....

Oysa ne çok sevmiştik.......nelerden vazgeçmiş, bilmedigimiz acıları ,goze almıştık O nun için.....O daha farketmeden ,sevmiştik ,yuzunu,ses tonunu,guluşunu......ruyalarımızda sevişmiştik ,O hiç bilmeden ,bizi......uzaklıgını bile sevmiştik,uzagın soguguna aldırmadan hiç.Acılarını ,gormuştuk ,onun acıları ,ustune daha çok duşunur olmuştuk.....Kendimiz mi?  hiç ,duşunmemiştik.............AŞK .....onun adıydı bundan boyle.....aşk a onun adıyla seslenir olmuştuk......yalnız ,kendi duydugumuz  kendi gordugumuz,bir ruyaydı O. Bir hayal degildi......gerçekti.......zaman zaman ,çok yakınında bulundugumuz bir varlık......O farkında degildi ama ,biz biliyorduk kokusunu .....havada ,dalgalanan ,şeftali çiçegi kokusu......Aşk ın kokusuydu o.....Aşkın rengiydi gozleri,gri yeşil.......Onu en çok,  O  olmadıgı ,zamanlar sevmiş olmak ne garip?  insanustu bir heykel degildi ki o........yatak odasında ,makyaj masasında duran,harika bir obje ,hiç degildi......O ,bir ,İNSAN dı....zaafları,korkuları,kaygıları,endişeleri,sevinçleri ,acıları,duşleri ve hayal kırıklıkları ile ....bir insan.....AŞK ı yalnız onda ,var olan ,bir  duygu sanmak......ne buyuk bir yanılgıydı........AŞK .....aslında ,sadece içimizde olan,herkesde  mevcut,uyanmayı bekliyen , muazzam bir guçtu.......Bu yanılgıdan dolayı,hep onu suçladık.....OYDU SUÇLU!!!!! .......oysa ......O ve  ,ben........sadece iki farklı ,insandık......kendimize ,benzetmek istedik onu..........biz ,nasıl hayal ediyorsak ,oyle davransın ,istedik........yetinmedik hiç.......Sahip olmaya kalktık!!!!!yerden yere vurduk onu.........kıyasıya eleştirdik........mukemmel  tavırlar gostersin istedik......hiç kızmasın ,hep sevsin!!!!!diye duşunduk.....Ne kadar aptalca!!!!!!Hep ozenli,hep dikkatli,hep yakışıklı ,hep ,hep ,,,,olsun istedik.......Yakınımızda olması yetmedi bize........yaptıgı ,herşeyi ,kuçumsemeye,yapamadıklarını ise,DEV gibi buyutmeye başladık.......kadir kıymet bilmezlikle suçladık.....vefasız ,etiketini yapıştırdık..........kendini ifade etmesini,duymazdan geldik,hatta duymadık.......Uzaklaştıgını hiç farketmedik..........................yanyana ve çok uzak,,,bildik konuları konuştuk.....Kendi içimizin ona ,ne kadar ofkeyle dolu oldugunu ,gormezden geldik......Bizde uzaklaştık ,aynı hızla.......YAKIN ama UZAK ........yaşamaya ,alışmış gibi yaptık........Kimse vazgeçilmez degildir(unuttuk bunu)Aslolan,yanımızdakileri,YAKINIMIZDA oldugu ,yıllarda farketmek.......Ondan daha da onemlisi ,KENDİMİZİ FARKETMEK......kafamız ,gozumuz ,yarılmadan,kolumuz ,kalbimiz,sokulmeden......kaza ya ugramadan........hayatımıza kattıgımız insanların ,degerini bilmek......yoksa çok geç olabiliyor çunki.