Kalan gunler....

Bir oykude okumuştum,ne kadar uzun yaşadıgınız degil,nasıl yaşadıgınız onemlidir....diyordu.Nasıl  yaşadık acaba?neler umduk?ne hayaller kurduk?ve tabii neler bulduk?Kendi adıma,hep guçlu bir kadın olmayı duşledim diyebilirim....Gucun getirecegi sorumluluklar hiç umurumda degildi.Guc e nasıl ulaşılır bir fikrim yoktu.Gerçek gucun nasıl olacagını ise hiç bilmiyordum.....Yalnızca guçlu ,bagımsız,ayakları ustunde duran bir kadın olmak istiyordum.....İşin en vahimi,guç için gereken tum donanımdan yoksundum....Bildigim ve inandıgım tek bir bilgi vardı elimde......neyi yaparsan yap,meslegin ne olursa olsun,o işin en iyilerinden biri ol.Boyle koyuldum yola......egitim hak getire.......gençligin acemiligi cabası.......fiziki guzellik desen?dikkat çekmiyen sıradan .....Eee peki ne var elimizde bize gucu getirecek? çalışkanlık var.....sorumluluk duygusu var....iş begenmeme luksu yok!!!ihtiyaç var,bu kısım çok onemli.Bu ihtiyaç duygusu oyle garip bir his ki...çok zaman sonra........bir yerlere gelindigi zaman dahi,yakamı bırakmadı.Hep kendi ihtiyaçlarımı kendim karşılayayım istedim.....kimselere guvenemedim.....hep çalışmak ve ekmegimi haketmek zorunda hissettim kendimi,nedense.Belki boyle hissettirdi bana herkes.Belki en yakınlarım dahi.......en guçsuz anımda bile bunu bekledi benden...Bilmiyorum.Ya da ben her an herşeyin ellerimden kayıp gidecegi duygusunu çok evvel ogrenmiştim.Bu yuzden hep dik tutmak istedim kuyrugu....hiç bir zaman kabul etmedim patronlugu.Hep bir işçi arı ruhu ile yaşadım hayatta....Hep bir hizmet ruhu içinde oldum.Neye hizmet ettigimi bilmeden....bugun anlıyorum ki....aslında kendi ruhuma hizmet etmişim en çok.....kendime inanmış,guvenmişim. Hayatın surekli bir zenginlik olmadıgını anlamışım bilmeden.....Zor gunlere hazırlamışım içimi farkına varmadan......Ulaştıgım maddi guven hiç inandırıcı gelmemiş bana.....O yuzden şimdi.......ne iş olsa yapabilir.......ve bundan hiç yuksunmem.....Hayat boyle birşey çunki.......hiç bir şey gerçek degil........gerçek,kalan gunlerde,başımıza ne gelirse gelsin.........O duruma uygun davranmak.......çalışmaksa çalışmak.......affetmekse affetmek......GİTMEK gerekiyorsa gitmek.....kalan gunleri ..........insan olarak surdurmek.......kızmadan.....gucenmeden.......herşeyi YARADAN dan kabul ederek..........ne kaldıysa elde,degerini bilmek.