Adam çok kırgındı.

Hayatındaki herşeye kırgındı.kendine yapılmasına izin verdigi herşey için .babalıgına saldırılmıştı.kocalıgına saygı gosterilmemişti.çocuk oldugu zamanlar...ona bir çocuk gibi davranılmamıştı.kucuk adımları ile sabahın korunde onu işe gonderen ,buna caresizce goz yuman ,annesine çok kırgındı.babasının onu hiç kollamamasınına ,merak bile etmemesine çok içerlemişti.içindeki kuçuk cocuk çok uzgundu.çok ofkeliydi.deger verdigi ,kırmamak için kendi kırıldıgı eşi ,onu hiç anlamamıştı.ona çok kızgındı.yaşamında en çok kendi oldugu ,kadına çok kırgındı.en çok o kadın kırmıştı onu.oyle yakın hissetmiş ve oyle çok içini açmıştıki ona.bu yuzden onun bıçak darbelerinden koruyamamıştı kendini.bu yuzden hep affetmeye çalışmıştı onu.tum kırılmışlıgına ragmen vazgeçmemişti o kadından.ama içten içe hiç bir zaman affetmemişti o kadını.kadını ne kadar ezdigini ,uzdugunu.hiç farketmemişti AMA.bir suçlu gibi tuttu onu yanında.ceza olarak tuttu.içten içe hep kurtulmak istedi ondan.beceremedi.bir yolunu bulamadı.kadın fedakarlıgı ile ,sevimli ve çalışkan oluşu ile ,sevdirmişti kendini ona çok yıllar once.oysa KADIN sevilmenin ,onaylanmanın ,kabul edilirligin yolunun bu oldugunu sanıyordu.çok erken terkedilmişti kadın.hep o terkedilmenin mahzunlugu ezikligi içinde idi kadın.çok çalışırsa,çok fedakar olursa sevilecegini sanıyordu kadın.oysa çok kırgındı o da.en çok da adama kırgındı.çunki en çok onun tarafından farkedilmek,onun tarafından sevilmek istemişti.oysa hiç sevmemişti onu adam.hiç saygı duymamıştı ona.bunu farkettigi için çok uzgundu KADIN.adam da bunu farketmişti.sevmiyordu onu saymıyordu onu.ona deger vermiyordu bu yuzden.BUNU farkediş biçimi tum erdemleri yerle bir etmesine neden olmuştu.tam bir cellata donuşmuştu adam.ona yakın olan herkesin,çocuklarının dahi kellesini uçurmaya karar vermişti içinde.belki de sırf bu yuzden şişman  zengin şımarık porsumuş bir kadının kollarında yatıyordu.boyle cezalandırıyordu kendini.şişman kadının onu aşagılamasına bu yuzden izin veriyordu.oysa nefret ediyordu o kadından.belki de tum kadınlardan nefret ediyordu.en çok da kendinden nefret ediyordu.YALNIZDI.ÇOK YALNIZDI..sırf bu yuzden goze almıştı o uzun yolculugu.YORGUNDU...yine olmadıgı bir adamı oynuyordu ....peki KİMDİ O????KİM YARDIM EDECEKTİ ONA ŞİMDİ?O KENDİNE NASIL YARDIM EDECEKTİ PEKİ?aynada gordugu yuz,bu yeni kadının yanındaki KENDİ mutlu etmiyordu onu bir turlu.O ESKİ KADININ ARKADAŞLIGINI SEVMİŞTİ EN ÇOK.DOGRUCULUGUNU,SOZUNU SAKINMAMASINI,BEŞ KURUŞSUZ TEK BAŞINA ,YOLA ÇIKMASINA HAYRAN OLMUŞTU HEP.O bile yoktu şimdi.o bile onu yalnız bırakmıştı.kadını ozluyordu.kadın da onu ozluyordu.ama onu gormek,sesini bile duymak istemiyordu kadın.herkes çok kırgındı.KIZI,GURUR KAYNAGI KIZI OYLE ÇOK KIRGINDI Kİ.Hiç konuşmasın ,ama olsun istiyordu babası.o ne eski babasını ne eski annesini hiç sevmiyordu.AMA onları çok seviyordu,bunu itiraf etmek ona çok zor gelsede.ANNESİNİN DEGİŞTİGİNİ FARK EDİYORDU.Ama inanamıyordu henuz.inanmak için çok erkendi.dogru cumleler kurdugunu farkediyordu annesinin.ama hala zaman zaman aglıyordu.agladıgı için kızıyordu annesine.Sonra gidip sarılıyordu annesine.annesi biraz daha aglayıp susuyordu.sonra guluyorlardı azıcık.ama azıcık.