Erozyon.

çolleşme ,verimli toprakların goz gore gore kaybı..başbelası bir doga olayı..seyirci kaldıgımız.Ya kişisel erozyonlarımız?masumiyetimizi nerede kaybettik biz?ilk kotu kim oldu?kimi gorduk,kimi yakaladık suçustu kotuluk yaparken?çocuktuk çok kuçuktuk..bize ilk kotulukler yapılırken ..masumduk..savunmasızdık..bizi mahvettiler..kimse gormedi..bazan herkes gordu.sırtlan gibiydiler..korkak ve zavallıydılar.igrenç agızlarından pis salyalar akıyordu.Biz çok kucuktuk.iyi birşey sanıyorduk.hayat boyle sanıyorduk.Oyle degilmiş oysa.Biz buyuduk ve bir baktık ki o sırtlanlar ,çakallar tutmuş koşe başlarını.Sıyrıldık onlardan,hiç bir şey yapamadılar bize bir daha.Çunki tanıyorduk onların pis kızıl gozlerini.Onları taa uzaktan kokularından  hissediyorduk biz.biz çocuk degildik artık.Sonra yol aldık hayatın içinde..baktık iyi insanlara..guzel kadınlara ..yakışıklı adamlara.seçtik ..seçildik.sevdik..sevildik..sevildigimizi sandık hatta.Tavizler verdik o guzel insanlara...sevgi adına...daha çok sevilme adına...onurumuzu kaybettik ...esen o sert ruzgarlar aldı goturdu uzerimizden o verimli toprakları.ÇOL kaldık.susuz kaldık.şimdi o çolde yuruyoruz bir başımıza.yorgunuz..bitkiniz..takatimiz kalmamış..Seraplar goruyoruz AŞK a dair..koşuyoruz serapların aldatıcı goruntulerinin peşinden can havliyle.ne çok serap goruyoruz hiç olmayan.bitmiş tukenmiş vucudumuz..hala nasılda canlı ve istekli.çok şaşıyoruz bu duygumuza.EROZYON suz gunleri çok ozluyoruz.o verimli toprakları ,yemyeşil ormanları..cıvıltılı kuşları..neşemizi..azmimizi..agız dolusu kaygısız gulmelerimizi ozluyoruz.içimizden taaaa çok derinden gelen bir sese kulak veriyoruz sonra.BELKİ DİYOR o ses..BU gordugun çol de bir seraptır?belki sen hala o guzel ormandasın...ve bir ruya goruyorsun sadece ÇOLe dair..