İstanbul ve kar..

Gerçi aman aman yagmadı..ama beklemedigim zamanda uçuşuverdi havada beyaz beyaz kar...Tarihi filmleri romanları hep çok sevmişimdir.Ozellikle etkilendigim bazı kitaplar..Orhan pamugun ,Benim adım kırmızı..kitabı mesala.Binbeşyuzlu yıllardaki İstanbulun o çok sert geçen karlı kış gunlerindeki bir olayı anlatır.Ya da yine Karadenizden gelen dev buz kutlelerinin bogazı kaplaması ,o gunlere ait siyah beyaz fotograflar..Ara guler in meşhur Taksimden Beyogluna bakış fotografı ..siyaz beyaz ve karlı ...treleybusler..doneme ait giysiler içinde telaşlı İstanbul insanları...Kar altındaki Bogaziçi universitesinin muhteşem manzarası..karlar içindeki eski Osmanlı mezarlıkları..koca koca sarıklı arapça yazılı mezar taşları...kimisi yana kaykılmış..kimi dik..yuzlerce yıl oncesinden İstanbulu izleyen sessiz ,kimsesiz ruhlar..Havadaki pus...yuregimde huzun..Binlerce insanın çektigi çileden ,trafigin çıldırmasından,karın getirdigi eziyetten soz etmek istemiyorum.bunlar hepimizce malum zaten..ben yalnızca hep merak ettigim karlı İSTANBUL u yaşıyorum..bir kuçuk evden sokagı izleyerek..Sabah ı izliyorum içimde bin turlu duşunce..sıcacık çay ..sıcagın getirdigi guven duygusu.biliyorum çok çok insan işinde gucunde kendi sıkıntısında,mutlulugunda..Ben de soyutlamış degilim kendimi irili ufaklı dertlerimden..Ama bir sure ..sadece şu yazıyı kaleme aldıgım kısacık bir sure...Yalnızca havada kararsızca uçan bembeyaz mucizeye bakmak ,karlı bir İstanbul anını hissetmek,havadaki o degişik kokuyu içime çekmek istiyorum.Bu an yalnızca bana ait..ve bir daha aynı duygu içinde bu anı yaşamayacagım..bunu biliyorum.benim için onemli yalnızca..Yaşım ilerledi..İSTANBUL da yım..onemli kararlar vermem bekleniyor hayatım adına.sevgi adına..ait olma adına..bende bekliyorum kendimi..ve merak ediyorum çok..kimseyi ne bekletmek ne de uzmek istiyorum..fakat kendimi de uzmek istemiyorum..kimse baskı yapmasın istiyorum..ne olacaksa dogal sureç kendini tamamlıyarak olsun ..bunu diliyorum..Anlıyorum ve anlayış bekliyorum..Kar durdu.karşıdaki tek çam agacının ustunde hafif hafif beyazlıklar pudra şekeri gibi..yokuştan aşagı kar suları akıyor..fazla degil...tek tuk arabalar geçiyor..karga sesleri...bakkal açık..içerde kızım uyuyor en genç uykusunda...içimde umut bugune ve yarına dair..kendimden umutluyum hala...ne guzel ne guzel...kuçucuk bahçemde yapraksız bir erik agacı..İSTANBUL da bir erik agacı direniyor kış a..soguga..birlikte bekliyoruz geçmesini gunlerin..KAR ,İSTANBUL, bahçedeki kuçuk erik agacı ve ben...