Gecenin hayli ilerlemiş bir vaktinde,kadın okudugu kitabı usulca kapattı.Yan odada ne yaptıgını bilmedigi yol arkadaşını duşundu..koridordan yan odanın ışıgına dogru baktı,karanlıktı.Bu buyuk sarsıntıyı duşundu başlarına gelen.kızmadı.nasıl hala kitap okuyabildigi idi onu asıl şaşırtan.kitabın satırlarını okudugunu ama bir turlu algılayamadıgını duşundu.o guzel alışkanlıgına gulumsedi.belki sonra ,çok sonra dedi ,tekrar okurum bu kitabı.kitabın adını hiç bir zaman unutmayacagını anladı.duşunmek istemedigini duşundu.uyumalıyım diye dusundu.ayaga kalktı perdeyi araladı,geceye baktı.her gece bir ugur gibi gozledigi o uç yıldızdan oluşan,yıldız kumesini aradı gozleri..buldu,bir sessiz gulumsemeyle selamladı yıldız kumecigini.uyudu..karanlık duşsuz bir uykuya henuz dalmıştı ki..bir el hissetti omuzunda..uyandı aglayarak sarıldı yol arkadaşına.dedi ki .;gitme......30 yıl sonra ilk kez bu kelimeyi kullandı.saçını okşadı adam..biraz yanına uzandı.çoktan gittigini anladı anladı kadın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder